رضا میرکریمی، سینما و رسانه را از نظر فرهنگی فقیر دانست و عدم حمایت سرمایه‌گذاران از فیلم‌های فرهنگی‌ که اندیشه‌یی محکم پشت آن‌هاست را از مواردی برشمرد که در نهایت موجب نزول سطح فرهنگی مخاطب می‌شود.

 کارگردان «به همین سادگی» که در نشست نقد و بررسی این فیلم در فرهنگسرای هنر سخن می‌گفت، مخاطبان این گونه فیلم‌ها را پشتوانه‌یی محکم برای این نوع سینما دانست وافزود: فروش این فیلم با سه فیلم دیگری که همزمان با آن اکران شده و هر سه از ویژگی هنرپیشگان بهره می‌گیرند، به این موضوع گواهی می‌دهد که بینش عده‌یی که شعور مخاطب را پایین حس می‌کنند، بینش نادرستی است.

در این نشست شادمهر راستین ( فیلمنامه نویس) و هنگامه قاضیانی ( بازیگر) هم رضا میرکریمی را همراهی می‌کردند.

میرکریمی « به همین سادگی» را سخت‌ترین تجربه کاریش برشمرد و افزود: محوریت داستان ورود به دنیای یک زن و روزمرگی و تکرار و معمولی بودن آن است، این در حالی است که علی‌رغم سهم زیاد این قشر در جامعه این موضوع در ادبیات و سینمای ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

این کارگردان توجه به غفلت و بی‌توجهی را وجه مشترک اکثر کارهایش دانست و اعتنا به یکدیگر را به عنوان تکلیفی دانست که به دست فراموشی سپرده شده و هدفش از ساخت این فیلم را حساس کردن افراد به دنیای اطرافشان برشمرد.

میرکریمی «به همین سادگی» خالی از هرگونه حادثه خارق‌العاده‌ای است، تصریح کرد‌: بهره‌مندی از داستانی پر حادثه یا تعداد زیادی از هنرپیشه می‌تواند کمکی باشد در جهت اینکه کارگردان نقاط ضعف فیلم را پشت آنها پنهان کند. اما در این فیلم که شاید مهمترین حادثه آن سوختن چند بادمجان باشد، به مخاطب فرصت داده می‌شد تا به ابعاد مختلف فیلم از جمله طراحی صحنه، نورپردازی، میزانسن و ... توجه کند بنابراین اگر کمترین اشتباهی در این مورد صورت بگیرد، کارگردان مخاطب خود را از دست خواهد داد و به همین دلیل ساخت این فیلم برای من تجربه بزرگی بوده است.

او با بیان اینکه قبل از ساخت این فیلم عده‌ای، او را از ساخت چنین فیلمی نهی کردند، گفت: باید اعتراف کنم توجه مردم به این فیلم اعتماد به‌نفس خوبی در من ایجاد کرده است و ثابت کرد که حتی می‌توان از مسائل عادی و روزمره تاثیرات شگرفی گرفت و می‌توان دلتنگی و درونیات و معضلات روحی افراد را به تصویر کشید، هر چند که انتقال این دلتنگی به مخاطب کار بسیار سختی است.

این کارگردان قضاوت شتابزده مردم را از دیگر دلمشغولی‌های خود در ساخت این فیلم برشمرد و گفت: البته این نگرانی در آثار دیگرم هم تا حدی وجود داشته است و در این فیلم نیز سعی کرده‌ام بگویم برخی بحران‌ها بی‌دلیل بزرگ شده‌اند و شاید از دلایلی مثل بی‌اعتنایی منشعب شده باشند.

کارگردان « به همین سادگی» همچنین عنوان کرد: در ابتدا قصد داشتیم فیلم را به دو بخش تقسیم کنیم. در نیمه دوم فیلم یک روز از زندگی مرد خانه را نیز به تصویر کشیم اما بعدها به این نتیجه رسیدیم که تا نقطه پایان قسمت اول می‌تواند به تنهایی کفایت کند و احتیاج به نیمه دوم ندارد و شاید نیمه دوم خود دستمایه فیلم دیگری باشد.

این کارگردان، پایان این فیلم را نیز به نوعی شبیه به پایان « زیر نور ماه » دانست و گفت: با ساخت « به همین سادگی» سعی کرده‌ام در ذهن مخاطب این سوال را ایجاد کنم که ‌آیا در زندگی‌هایی هم که هیچ نشانی از بحران در آن‌ها دیده نمی‌شود، با یک بحران مواجه هستیم؟

او دیگر ویژگی‌های مثبت این فیلم را عدم ارایه آدرسی مشخص یا واقعیتی حتمی دانست و این ویژگی را از مواردی دانست که باعث می‌شود عده بیشتری از مردم با فیلم همزادپنداری کنند.

هنگامه قاضیانی هم نگاه، جستجو و تلاش بازیگر برای شناخت نقش را از وظایف هر بازیگری برشمرد و افزود: تفاوت‌های زیادی بین شخصیت خودم و طاهره وجود داشت و عواملی چون سکوت طاهره و شنیده‌هایش مبنی بر دقت و سخت‌گیری کارگردان را از دشواری‌های ایفای این نقش بود.

او در رابطه با سکوت طاهره و سختی به تصویر کشیدن آن نیز گفت: روزه‌های سکوتی که قبلا گرفته بودم، در ایفای این نقش بسیار موثر بود و کمک کرد بتوانم این سکوت را به تصویر بکشم.

شادمهر راستین فیلمنامه‌نویس هم با اشاره به توصیه‌هایی که مبنی بر عدم ساخت این فیلم به آن‌ها شده بود‌، گفت: شاید بعد از ساخت آثاری مثل «‌خیلی دور خیلی نزدیک» بهترین کار این بود که میرکریمی از اعتماد به نفس بدست آمده از آن‌ها استفاده کند و به این نوع سینما برسد.