دختران خود را بهتر درک کنیم !

پدری می‌گوید: «چگونه با دختر هفده‌ساله‌ام رفتار کنم؟»

مادری می‌پرسد: «چگونه با دختر پانزده ساله‌ام حرف بزنم؟»، «چگونه می‌توانم به دخترم کمک کنم که به‌درستی با احساس‌ها و عواطفش روبه‌رو گردد؟» و ...

محبت، بال پرواز در کودکان

کودک از زمانی که به دنیا می‌آید، دارای غریزه‌ها و تمایل‌هایی می‌باشد که برخی از آنها، بالقوه ‌هستند و مانند آتش زیرخاکستر به وقت خود، فعلیت پیدا می‌کنند . مانند ثروت‌اندوزی، امورجنسی و ...

برخی دیگر از تمایل‌های کودک، بالفعل هستند یعنی پس از تولد، رشد ونمو می‌کنند مانند خوردن، گریه کردن، خوابیدن و ...

کودک در رحم مادر، به‌طور کامل، متوجه کردار، گفتار و هیجان‌های بیرون، از طریق شریان‌های حیاتی مادر می‌باشد. پس از تولد نیز به‌طور کامل، در معرض کردار و رفتار اطرافیان قرار می‌گیرد و از سن دو سالگی به بعد، آماده‌ی بهره‌برداری می‌شود . بنابراین، دست نوازش پدر و مادر به‌ویژه پدر برای او، دارای اهمیت است.

آیا روش‌های تربیتی دختران با پسران تفاوت دارد؟

پدر و مادر باید بدانند از آن جایی که تمایل پسران با دختران فرق می‌کند، در برخی مسائل هم تفاوت دارند . نباید فراموش کرد که پسران، رفتار با جنس مخالف را از مادر می‌آموزند و دختران از پدر یاد می‌گیرند. بنابراین، اگر پدری طبیعت وجودی دختر خردسالی را نشناسد و آن‌طور که خودش می‌خواهد، با او رفتار کند، این مساله بین پدر و دختر، فاصله می‌اندازد.

دختران نیاز دارند کسی به صحبت‌های‌شان گوش دهد نه اینکه بدون شنیدن احساس‌های‌شان، از ابتدا راه‌حل ارائه شود. درباره‌ی پسران نیز مادران با مشکل مواجه می‌شوند زیرا پسران حتی اگر کوچک باشند، اعتماد به نفس را در این می‌بینند که خودشان از عهده‌ی مشکل‌های‌شان برآیند و نیاز به کمک بیش از حد یا ناز و نوازش ندارند.

درک رفتار

برخی از ما به‌طورکلی انتظار داریم که دختران در کارها همراهی‌مان کنند و پسران، یاغی و تنبل باشند، دختران را همیشه تشویق می‌کنیم که به مادران‌شان کمک کنند اما از پسران، انتظار کمک نداریم .

فرزندان‌تان را آن‌طور که هستند، بپذیرید، نه آن‌گونه که می‌توانند باشند .

اگر می‌خواهیم فرزندان‌مان، خود را انسان‌هایی با ارزش تصور کنند ، باید آنان را با تمام کاستی‌های‌شان بپذیریم. ما باور داریم که برای فرزندان‌مان، ارزش قائلیم و گاهی نیز آن را بازگو می‌کنیم اما بیش‌تر وقت‌ها، رفتار ما با گفتارمان تناسب ندارد. ما باید به آنان ثابت کنیم بدون توجه به این‌که چگونه عمل می‌کنند، برای آنان به عنوان یک فرد، ارزش قائلیم.

روبه‌رو شدن با یک دختر خشمگین

وقتی دختری از روی خشم، مادرش را بی‌ارزش می‌خواند، به احتمال‌ زیاد به علت خشمی‌ است که او نسبت به خود، احساس می‌کند. از این‌رو، این احساس را روی مادرش، فرافکنی می‌کند. بیش‌تر مواقع، وقتی یک دختر نوجوان، عصبانی می‌شود، نه تنها با آشوب هورمون‌ها و احساس‌هایش روبه‌روست، بلکه احساس بی‌ارزشی می‌کند. دختر نوجوان در این سن و سال، با یک به هم‌ریختگی درونی و بیرونی روبه‌ورست. این احساس را که به او دست داده، دوست ندارد و به همین دلیل، احساس خود را روی مادرش، فرافکنی می‌کند. مادری که به او اعتماد دارد، او را می‌شناسد و به شکلی عمیق، او را درک می‌کند.

مادر یک دختر نوجوان باید صبر و شکیبایی زیادی داشته باشد . باید دیدگاهی وسیع داشته باشد و او را به شکلی که لازم است، درک‌ کند. مادر می‌تواند اعتماد و اطمینان دخترش را نسبت به خود، بیش‌تر کند و برای رسیدن به این مهم، لازم است که سرنخ‌های احساسی و عاطفی او را پیدا کند.

مادر مدیر و دانا، خشم دخترش را در این مرحله از زندگی، به حساب در حال رشد بودن او می‌گذارد. البته گاهی وقت‌ها مادر باید به دخترش بیاموزد که خشمش را کنترل کند. اینکه بیاموزیم خود را کنترل کنیم، بخشی از برنامه‌ی رسیدن به بلوغ و بزرگی است.

مواقعی هست که باید بگذارید دخترتان فریاد بکشد. احساس‌های ناخوشایندش را آنقدر تخلیه کند تا به آرامش برسد. در بسیاری از مواقع، وقتی دختر به شدت خشمگین می‌شود، بهتر است مادرش از صحنه بیرون برود و بگوید: «من نمی‌توانم حرف‌های تو را تحمل کنم. بهتر است که نیم ساعت، تنها بمانم.» اگر ترک کردن اتاق، امکان‌پذیر نباشد، شاید چند ثانیه سکوت، نتیجه‌ی دلخواهی بدهد.

تغییر کردن با دختران‌مان

برای آنکه در دوران نوجوانی دخترمان، به او نزدیک‌تر بمانیم، باید در کنار او و با او تغییر کنیم. این بدان معناست که

برای آنکه به دختران‌مان نزدیک‌تر شویم، لازم است به آنان، آزادی بیش‌تری بدهیم و مسوولیت‌های جدیدی را به آنان واگذار نماییم.

منبع: برگرفته از کتاب «این‌گونه فرزندتان را تربیت کنید» - «دکتر عباس عطاری‌ کرمانی»،با تغییر و تلخیص

چرا داد می زنی؟!

فریاد کشیدن تقریباً صدای عادی صحبت کردنشان شده بود. وقتی با آن ها، جلوی آپارتمانشان رو در رو می شدی، نمی توانستی باور کنی، این مادر و پدر آرام همان هایی هستند که در طول روز صدای فریادشان را می شنوی. همان هایی که با داد و فریاد دستورات تربیتی صادر می کنند تو گویی فریاد و بلندگویی در حکم تخلیه ای برای بخار دیگ جوشان اعصابشان است و شاید گاهی اوقات هم بی اثر نبوده است.

باور کنید که جیغ زدن اشتباه است و نه تنها رفتار کودک را کنترل نمی کند، اکثراً واکنش منفی داشته و باعث برانگیختگی بیشتر کودک می شود. تحقیقات دکتر ناتان بلوم در دانشگاه پنسیلوانیا(1) نشان می دهد «فریاد کشیدن حس هیجان زدگی بیش از حد را در کودکان ایجاد می کند». در واقع کودکان بیش از پیش رفتار ناهنجار را از خود نشان می دهند.

چنانچه بخاطر کشمکش دو کودک 3 یا 4 ساله سر فرزندتان فریاد بکشید، او می تواند چنین برداشت کند که شما را برانگیخته (به او توجه کرده اید) پس کارش را ادامه می دهد و گاهی رفتارش شدیدتر نیز خواهد بود. در صورتیکه عدم توجه شما می توانست مشکل را زودتر حل نماید .داد و فریاد شما در این حالت نیز خاتمه نمی یابد زیرا کودک به این نتیجه خواهد رسید که اگر مادر یا پدر بخواهند مقصودشان را به ما بفهمانند، حتماً فریاد خواهند کشید؛چرا که همیشه این کار را کرده اند. پس اگر فریادی نمی زنند حتماً موردی نیست و کارم را می توانم دنبال کنم. باز هم قصه تربیتی ما در اینجا پایان نمی یابد، کودکان می آموزند که تنها راه منطقی برای ارتباط فریاد است و بس.

چنانچه کسی بخواهد دیگران به او و خواسته هایش توجه کند، بیشتر باید فریاد بکشد و خواسته هایش را به صورت امری و دستوری با صدای بلند مطرح کند.

همسایه های عزیز ما، شاید هرگز باور نکنند که این خشم مهار نشده و افسار گسیخته تا چه حد به کودک صدمه می زند. اصلاً مهم نیست که چه می گویند، نکته اصلی و قابل تعمق عدم رفتار توام با احترام ما نسبت به کودکان است که اعتماد به نفس را در آن ها تضعیف می کند. دکتر چارلز- شافر معتقد است «فریاد زدن تجاوزی است به حس ایمنی کودک»

شاید شما به کرات کودکی را دیده اید که در قبال فریادهای مادر یا پدر پاهای او را گرفته ، به گریه افتاده و عذرخواهی کرده است. گویا با این حرکات می خواهد حفاظی برای خود ایجاد کند و پدرومادر را آرام نماید. بیائید تصمیم بگیرید در رفتار خود تجدید نظر کنید. بیاد داشته باشید در غیر اینصورت این عادت در ما توسعه می یابد و از کانون خانواده به محیط جامعه سرایت می کند.

*بپذیرید که داد کشیدن یک عادت و اعتیاد است. پس باید بدنبال راهکارهای مهار خشم باشیم، قبل از آنکه از حد متعادل خارج شود.

*نقطه های جوش را پیدا کنید (منطقه مین گذاری را شناسایی کنید). به مدت یک دقیقه، روزهایی را که عصبانی شده اید و علل آن را بنویسید. بعد از یکهفته شما نموداری دارید که نقاط جوش را مشخص کرده است.

مثلاً:

سرویس مدرسه آمده ، بچه هنوز حاضر نیست. آخر شب متوجه شده اید که تکالیفش را انجام نداده. شام حاضر است اما او پای تلفن است. همسرم قرار بود چیزی بخرد اما فراموش کرده. بایدها، شایدها... فراموش شده ها و ...

با توجه به این نمودار متوجه می شوید که مشکل شما (فریادها) در نتیجه یک ناهماهنگی در برنامه ریزی خانوادگی است، نه مشکل روحی روانی شما، با یک برنامه ریزی دقیق تر، می توانید میزان فریادها را کاهش دهید.

* از دریچه چشم کودکان به خودتان نگاه کنید.

از فرزندتان بخواهید تصویری از شما در حالت فریاد کشیدن رسم کند. زن و مردی با ابروانی درهم کشیده، چشمانی درشت و سوراخی سیاه و بزرگ به نام دهان. بد نیست به جای برچسب هایی که به درب یخچال می زنید، این تصویر را بچسبانید.

"آگاهی و ادراک شخصی اولین گام به سوی کنترل رفتار است" دکتر شافر.

 بنابراین با دیدن تصویر خودتان، حتماً تغییری در رفتارتان به وجود خواهید آورد. امتحان کنید.

* گمان کنید  یک تماشاچی خیالی دارید.

آیا در حضور دیگران باز هم فریاد می کشید. گمان کنید معلم فرزندتان یا والدین شما، نظاره گر رفتارتان هستند. در لحظه انفجار افکارتان را به سوی این تماشاچی های خیالی معطوف کنید.

* به علائم شروع طوفان توجه نمائید.

وقتی علائم انفجار را احساس کردید، (دستهایتان تبدیل به مشت شده، احساس خفقان می کنید، ضربان قلبتان بالا رفته) برای بازی نقش دیر شده است در اینجا باید به خودتان فرصتی برای فکر کردن بدهید (Time out) و 5 تا 10 دقیقه به اتاقتان بروید و چند نفس عمیق بکشید (60 ثانیه ای) و با خودتان تکرار کنید «این نیز می گذرد». فضای حمام هم برای تنها بودن مفید است.

* پیامتان را یکبار بگویید نه چند بار

گاهی در قبال رفتاری چشمهایمان را می بندیم و گاهی برای کاری جزئی تر فریاد می زنیم. برای رفتاری که به آن اعتقاد دارید، همیشه یکسان برخورد کنید. دیوار برای نقاشی کردن نیست. قبل از غذا خوردن باید دستهایت را بشوئی. و …  بنابراین به جای استفاده از جملات متفاوت یکبار برای همیشه نظر خود را بیان کنید.

* برای صحبت کردن فاصله را کم کنید.

در ارتباط کلامی بهتر است به جای فریاد زدن برای شنیده شدن پیام ، فاصله را کم کنید. نزدیک بودن برخورد چشمی و دیدن عکس العمل دیگران را به دنبال دارد، در نتیجه رفتارتان کنترل شده تر است.

* قاطع صحبت کنید نه بلند

در این مرحله بجای استفاده از پاراگراف های بلند به جمله ای کوتاه بسنده کنید. یک جمله حتی یک کلمه که مفهوم را برساند کافی است، در صورتیکه صدای شما یک درجه از تُن صدای نرمال شما بلندتر باشد، می تواند تاثیر خود را بگذارد. شنونده فریاد به جای پیام به رفتارهایتان خیره می شود.

* دستورات را با تقاضا مخلوط نکنید.

بیان یک امر، شاید به صورت تقاضا مودبانه به نظر برسد. اما برای کودک این سوءتفاهم به وجود می آید که می تواند انتخاب کند و این زمینه ساز اختلاف خواهد شد. «میشه سفره را بچینی؟» نه مامام کار دارم. «لطفاً سفره را بچین» آیا این جمله بهتر نیست و شما را به مقصود نمی رساند؟

* بگذارید اعمالتان بلندتر از صدای شما عمل کنند.

چند بار به علت رفتاری خاص کودکتان را تهدید به تنبیه کرده اید؟ معمولاً از هشدارهای ساده «لطفاً بس است» «دیگه این کار را نکن» شروع می کنیم تا محروم سازی «دوچرخه ات را از تو می گیرم» «حق نداری یکهفته تلویزیون نگاه کنی» و ... ادامه پیدا می کند. چند درصد تهدیدات اجرا می شوند. معمولاً ما در یک لحظه بحرانی تصمیماتی می گیریم که نه فقط منطقی نیست بلکه کاملاً نادرست است. به خود زمانی برای فکر کردن بدهید و راه حلی صحیح پیدا کنید و به اشتباه خود اعتراف کنید.

صدای فریاد همسایه دوباره بلند شده است. نفس عمیقی بکشید، چشمهایتان را ببندید، صورت زیبا و نگاه مهربان فرزندتان را مجسم کنید. حتماً صدایش را خواهید شنید که به شما می گوید«چقدر دوستتان دارد»

چهره تان با لبخند زیباست نه با فریاد.

پی نوشت :

1) دکتر Nathan-Blum متخصص کودکان در بخش مطالعات مربوط به پیشرفت و بازسازی رفتار کودکان در دانشگاه پنسیلوانیا.

2) پروفسور Charles-Sehaefer روان شناس دانشگاه Dickinson

نویسنده :فرشته مجیب

عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی

قبل از اتو کشی ،خوانده شود.

برای اتوکشی نیز مانند هر کار دیگری قوانین و نکاتی وجود دارند که با رعایت آنها، کار سریع‌تر و باکیفیت بهتری انجام می‌گیرد.

بنابراین پیش از انجام کار اتوکشی، ابتدا باید به علائم بین‌المللی‌ای که معمولا روی برچسب متصل به لباس‌ها و لوازم پارچه‌ای – با دوخت استاندارد – وجود دارد، توجه کنید. این علائم رابطه مستقیمی با جنس پارچه لباس دارند. درواقع روی این برچسب‌ها مشخص می‌شود این لباس اتوشدنی است یا خیر و درصورتی که اتوکشیدن آن امکان‌پذیر باشد، این کار باید در چه دمایی انجام شود.

میزی برای اتو:

اگر می‌خواهید  هنگام اتوکشیدن دچار پشت‌درد و کمردرد نشوید، میز اتویی تهیه کنید که ارتفاع آن قابل تنظیم باشد. به این ترتیب شما می‌توانید باتوجه به قدتان، میز را در ارتفاع مناسب قرار دهید؛ به صورتی که برای اتوکشی نیاز به دولاشدن و خمیدگی پشت وجود نداشته  باشد. باتوجه به اینکه روکش پارچه‌ای میز اتو در اثر اتوکشیدن‌های متوالی لباس‌ها تغییررنگ داده و معمولا لکه‌دار می‌شود، برای حفظ ظاهر پارچه آن، روکشی درست به اندازه سطح میز بدوزید یا از روکش‌های آماده‌ای که باتوجه به ابعاد سطح میز اتو به فروش می‌رسند، ‌استفاده کنید. با روکش‌کردن سطح میز اتو، شما می‌توانید به راحتی آن را بیرون آورده و بشویید.

یک پیشنهاد:

 این کار را به صورتی انجام دهید که لایه فویل آلومینیوم بدون هیچ‌گونه چین و تاخوردگی‌ای روی میز صاف قرار گیرد و بعد روکش را روی لایه آلومینیومی بکشید. به این ترتیب زحمت شما برای اتوکشی به نصف رسیده و سرعت‌عمل دوبرابر می‌شود. درواقع پارچه از  هر دو طرف زیر و رو – حرارت می‌بیند.

توجه:

پیشنهاد فوق برای پارچه‌های ظریف و نازک مانند ابریشم و به‌طور کلی پارچه‌هایی که برای اتوکشی آنها حرارت زیادی لازم نیست، مناسب نبوده و این کار را فقط برای پارچه‌های ضخیم‌تر انجام دهید.

نکته:

باتوجه به اینکه سطح چوبی میز اتو با چند لایه ابر پوشانده شده و ابر نیز در اثر حرارت کم‌کم فشرده شده و از بین می‌رود، هنگام نازک‌شدن ابر روی میز اتو، اقدام به تعویض میز کنید زیرا قطر ابر روی میز، در نتیجه اتوکشی تاثیر می‌گذارد؛ به‌طوری که هرچه سطح زیر صاف‌تر و نرم‌تر باشد، لباس روی آن بهتر اتو می‌شود.

نگهداری از اتوهای بخار:

پس از پایان استفاده از اتوی بخار، نه تنها آب داخل مخزن را خالی کنید بلکه اگر دستگاه شما دگمه‌ای مخصوص خارج‌کردن بخار نیز دارد، آن را آن‌قدر فشار دهید تا باقیمانده آب داخل مسیر نیز بخار شده و راه‌های خروج بخار به‌طور کامل باز شوند. البته ممکن است  هنگام انجام این کار، مقداری رسوبات آب به صورت خرده‌گچ از اتو خارج شده و روی لباس شما بریزد؛ نگران  نباشید فقط لباس را بتکانید؛ این ذرات، لکه‌ای ایجاد نمی‌کنند.

برقی از اتو روی پارچه:

اغلب پارچه‌های تیره  هنگام اتوکشی به اصطلاح برق افتاده و ظاهری نامناسب پیدا می‌کنند. برای جلوگیری از بروز این مشکل، کافی است تکه پارچه‌ای به رنگ روشن را روی لباس تیره انداخته و از تماس مستقیم اتو با پارچه تیره جلوگیری کنید.  این راهکار درمورد پارچه‌های ظریف مانند ابریشم نیز پیشنهاد می‌شود. فقط به یاد داشته باشید برای سهولت کار اتوکشی بهتر است پارچه را نمدار کنید. البته پاشیدن آب روی تکه پارچه نیز سرعت اتوکشی را بالا می‌برد.

عوامل خش‌زا در اتوکشی:

برای اتوکشیدن لباس‌های دگمه‌دار و زیپ‌دار - به‌خصوص انواع فلزی آنها – مراقب باشید که اتو را به‌طور مستقیم روی سطح زیپ یا دگمه حرکت ندهید زیرا ممکن است باعث خط‌افتادن  کف اتو شود. برای این منظور پارچه نخی‌ای روی آن قسمت‌ها پهن کرده و روی پارچه را اتو کنید.

صرفه‌جویی در زمان:

برای صرفه‌جویی در زمان به هنگام اتوکشی، اگر به همراه لباس‌ها مقداری ملحفه یا رومیزی بزرگ نیز دارید، آنها را به صورت دولا یا حتی چندلا روی میز اتو پهن کرده و  روی آنها شروع به اتوکشی لباس‌های دیگر کنید. با این کار همزمان با اتوکشیدن لباس‌ها – به‌خصوص تی‌شرت‌ها و لباس‌های بچه‌ها – قسمت اعظمی از ملحفه یا رومیزی نیز اتو می‌شود. به این ترتیب لازم است تنها زمان کوتاهی را برای تکمیل قسمت‌های باقیمانده چروک صرف کنید.

اتوکشی در ابعاد وسیع:

اگر زحمت اتوکشیدن پرده‌های بزرگ و یک‌تکه خانه را خودتان تقبل کرده‌‌اید ولی با اتوکردن یک قسمت، قسمت دیگر دوباره چروک می‌شود، از صندلی کمک بگیرید؛ به این ترتیب که یک یا دو عدد صندلی چوبی  در قسمت پشت میز اتو قرار داده  و بخش اتوکشیده شده پارچه را روی تکیه‌گاه صندلی آویزان کنید.

نکته:

باتوجه به اینکه بعضی صندلی‌ها – به‌خصوص انواع خراطی‌شده – تکیه‌گاهی صاف ندارند، ممکن است با پهن‌کردن پارچه ظریفی مانند پرده روی سطح خراطی‌شده پشت صندلی، دوباره چروک‌هایی ایجاد شود؛ بنابراین بهتر است ابتدا قسمت چوبی مبل یا صندلی را با یک تکه حوله بزرگ ضخیم بپوشانید.

یک دسته لباس آماده برای اتو:

اگر دسته‌ای از لباس‌های نخی را برای اتوکشی آماده کرده‌اید، ابتدا آنها را با اسپری آبپاش خوب نمدار کرده، سپس اتو کنید. به این ترتیب چروک‌ لباس‌ها راحت‌تر صاف خواهد شد.

نظافت در اتو:

برای تمیزکردن محفظه آب داخل اتوی بخار، محلولی از سرکه سفید و آب را به نسبت مساوی تهیه کرده و درون محفظه آب پر کنید. حالا به مدت 3 دقیقه صبر کنید، سپس محلول سرکه‌ای را بیرون ریخته و داخل آن را آبکشی کنید.

این روزها کف اغلب اتوها معمولا یا از جنس استیل است یا اینکه توسط روکش تفلون یا جنسی مانند آن پوشیده شده است که درصورت اول کافی است مقداری خمیردندان را روی یک تکه پنبه قرار داده و به سطح کف اتو بمالید؛ بعد مدتی صبر کنید تا لایه خمیردندان خشک شود، سپس توسط پنبه نمدار تمیزی لایه را به طور کامل پاک کنید.

اگر اتوی شما از نوع بخاردار است، هنگام مالیدن خمیردندان مراقب باشید مواد وارد سوراخ‌های مخصوص خروج بخار نشود. در ضمن اگر روی کف اتو لکه‌ای سوختگی باقی مانده، تکه‌ای سیم ظرفشویی را برداشته و به آرامی روی لکه بمالید. البته این کار فقط درمورد اتوهای استیل امکان‌پذیر است؛ در غیر این صورت، تکه پارچه‌ای را به محلول آب گرم و مواد شوینده یا الکل صنعتی آغشته کرده و کف اتو بکشید. البته محلول گرم سرکه و نمک نیز برای این منظور مفید است.

برگرفته از سایت سیمرغ - با تغییر وتلخیص

ایست ! عشق کافیست

روابط نا موفق(1)

بعضی اوقات به این می اندیشید که آیا انتخاب درستی کرده اید؟ چگونه می توانید اطمینان حاصل کنید که او همان شخصی است که  شما می خواهید؟ چگونه می توانستم بفهمم که سر انجامی نخواهد داشت؟ مطمئن بودید که او همسر ایده ال شماست؟

با توجه به خلقت دو گانه انسان همواره مسائل ارتباطی بین زن و مرد  جزء مباحث مهم و بحث‌انگیز روانشناسی بوده است. ما در چند مقاله پی در پی ده نوع رابطه را که به درد و یأس می‌انجامد مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم . تا با آگاهی افزون تر، از وقوع آن ها پیشگیری کنید ویا در بهبود آن بکوشید.

1- رابطه‌ای که در آن بیش از آنچه همسرتان به شما عشق می‌ورزد، به او عشق می‌ورزید.

احتمالا این احساس برایتان آشنا است. وقتی‌که در کنارتان نیست، مدام به او فکر می‌کنید.

 در صورتی که یکی از طرفین در اکثر اوقات به لحاظ روحی تعقیب کننده احساسات باشد رابطه سالم نخواهد بود و محکوم به شکست.

چگونه بدانید که همسرتان به شما عشق می‌ورزد یا نه؟

این شمایید که از لحاظ فیزیکی مبادرت به ابراز محبت می‌کنید، نهایت تلاش‌تان را می‌کنید کارهایش را انجام دهید.

این شمایید که اکثر برنامه‌ریزی‌ها را بر عهده دارید، هدیه‌های شما شخصی بوده و روی آنها فکر شده در حالی که او هدیه‌هایش غیرشخصی است، وقتی درباره رابطه‌تان و احساستان صحبت کنید، سکوت اختیار می‌کند،

این شمایید که خود را با عادت و برنامه‌های او وفق می‌دهید.

چرا بیش از آنچه به شما عشق می‌ورزند، عشق می‌ورزید؟

- الگویی را از دوران کودک خود باز تکرار می‌کنید. اگر یکی یا هر دو والد‌تان عشق و توجهی را که بدان نیاز داشتید به شما نمی‌دادند و تصمیم گرفتید باید سخت تلاش  کنید تا دوستتان بدارند.

- نقشی که یک والدتان در قبال دیگری بازی می‌کرد را بازی می‌کنید.

2- رابطه‌ای که در آن بیش از آنچه عشق می‌ورزید به شما عشق می‌ورزند.

در این نوع رابطه وقتی همسرتان از احساسات شما جویا می‌شود، آن را انکار می‌کنید. از درون می‌دانید آن‌گونه که او به شما عشق می‌ورزد نسبت به او احساس علاقه نمی‌کنید. در این نوع رابطه در قبال اعتراضات همسرتان حالت تدافعی می‌گیرید. احساس می‌کنید او متکی و محتاج ا‌ست و نیاز به آزادی بیشتر دارید.

راه‌حل: از همان ابتدا رابطه به این موضوع که آیا به همان میزان که عشق می‌ورزید عشق نیز دریافت می‌کنید یا نه، با خود صادق باشید.

3- رابطه‌ای که در آن ماموریت نجات همسرتان را بر عهده دارید.

معتادین به نجات دیگران نه از آن رو که با همسرشان تفاهم دارند، بلکه به این دلیل که احساس می‌کنند مجبورند به او کمک کنند، به روابط وارد می‌شوند. احساس اجبار در محبت به کسی که شکننده است و یا او را دوست نداشته‌اند شما را به یک مامور نجات افراد مبدل می‌کند.

اگر ...

علاقمند به فردی با مشکلات جدی روحی، جسمی یا اقتصادی شدید هستید.

مدام در حال دلداری و آرام کردن کسی هستید که احساس سردرگمی، ناتوانی و عجز می‌کند.

او به ندرت نقش حماتیگر را در حق شما ایفا می‌کند و بیشتر شمایید که در این نقش‌ها ظاهر می‌شوید.

خود را در دام این روابط انداخته‌اید و همان احساس گناهی که در ابتدا شما را به رابطه‌ کشاند می‌تواند شما را مدت‌ها بعد از آنکه می‌دانید باید او را ترک کنید، در رابطه نگاه دارد.

راه‌حل: رمز موفقیت کلمه «احترام» است. شما نه تنها باید به همسر خود عشق بورزید بلکه باید نسبت به او احساس «احترام» داشته و به او افتخار کنید.

منبع:  بر گرفته از کتاب« آیا تو آن گمشده ام هستی؟»، نوشته باربارا آنجلیس

بدن های تربیت پذیر!!!

وقتى بدن ما اهمیت موضوعى را احساس کند، تابعى مطلق از روان مى‏شود .بدن تربیت‏پذیر است و حتى در زمان ناهوشیارى نیز در خدمت روان قرار مى‏گیرد; از جمله موارد عجایب جسم  که در هماهنگى با روان ، خود را مطیع مى‏نمایاند ؛ ساعت‏بیولوژیک است .

نمونه‏اى که براى خیلى از افراد اتفاق افتاده و به سادگى از کنار آن گذشته‏اند، ساعات بیدارى است . وقتى قرار است‏به علت ضرورت و پیش آمدن امرى مهم مثلا ساعت 5 صبح بیدار شویم و جالب این‏که ساعت را هم تنظیم مى‏کنیم، درست اندکى پیش از صداى زنگ ساعت‏بیدار مى‏شویم . گویا کسى یا عاملى ما را بانگ مى‏زند . این همان ساعت‏بیولوژیک است .

روان شناسان معتقدند، گاه این ساعت در مورد برنامه‏هاى دیگر نیز به کار مى‏افتد; براى مثال، اگر شما دانشجویید و قرار است فردا استاد از مطالب هفته گذشته بپرسد و عادت دارید همیشه 2 ساعت از وقتتان را با آرامش و سکوت به مطالعه اختصاص دهید; وقتى ناگزیر فرصت مطالعه به دست نمى‏آورید و با خانواده در میهمانى به سر مى‏برید، تا هنگامى که دو ساعت‏به زمان استراحت و خواب باقى است، چندان اضطراب ندارید; ولى کافى است که زمان بگذرد، میهمانى طولانى شود، کم کم تاخیر نمودار گردد و جبران آن غیر محتمل به نظر رسد .

امروزه این حالت را ترس، شرم یا اضطراب مى‏خوانند; ولى ممکن است همکلاسى دیگرتان این حالت را تجربه نکند . چرا براى شما این اتفاق مى‏افتد؟ جواب ساده است; بدن و روان شما در تنظیم زمان لازم ، به یقین رسیده است. بدین سبب، احساس ترس و واهمه به شما دست مى‏دهد; حتى در ارتباط با دیگران تمرکز را از دست مى‏دهید و دوست دارید فورا مجلس پایان پذیرد .

براى مقابله با این حالت و اسارت در دام‏هاى متوالى مشکلات ، باید زود و قبل از آن‏که فشار روحى از دسترس خارج شود، به هشدارهاى بیولوژیک بدن توجه کرد .

 وقتى احساس مى‏کنید فکرتان خیلى با سرعت‏حرکت مى‏کند، وقت آن است که عقبگرد کنید و دوباره تحملتان را به دست آورید .

 وقتى برنامه زمانى از دسترس خارج مى‏گردد، نشانه آن است که باید کمى آهسته‏تر حرکت کنید; فهرست کارها را دیگر بار ارزیابى کنید; به آنچه واقعا مهم است، پردازید و نیروى خود را صرف تمام کردن فهرست نکنید . وقتى حس مى‏کنید آنچه باید انجام دهید، در حال حاضر از کنترل شما خارج شده و از انجام دادن همه آن‏ها دلسرد و نومیدید، به جاى آن‏که دست‏ها را بالا بزنید و «وارد عمل‏» شوید، بهتر است آرام باشید، چند نفس عمیق بکشید و به یک پیاده روى کوتاه بروید .

خواهید دید که ساعت‏بیولوژیک بدن به تامل نیاز دارد . وقتى فشار روحى خود را زود دریابید و مچ خود را همان ابتداى کار بگیرید - قبل از آن‏که از کنترل شما خارج شود - فشار روحى‏تان متوقف مى‏شود .

نیاز نیست درباره ی عدم توفیق در انجام دادن کلیه کارها نگران باشید . وقتى فکرتان پاک و آرام شود و میزان فشار در شما کاهش یابد، کاراتر مى‏شوید و لذت بیش‏ترى خواهید برد . وقتى میزان تحمل خود را در مقابل فشار روحى پایین بیاورید، خواهید دید که با فشار کم‏ترى روبه‏رو مى‏شوید و براى از بین بردن فشار باقى مانده، ایده‏هاى نو و خلاق در خود خواهید یافت .

همت، تلاش، پشتکار و شناخت هر چه بیش‏تر ما از خود و ساختار وجودى جهان پیرامون‏مان ، ما را به بسیارى از شگفتى‏ها و حیرت‏ها رهنمون مى‏شود . بسیارى از ما سال‏ها عمر مى‏کنیم و این توان‏هاى بالقوه را دست نخورده و بکر با خویشتن به زیر خاک مى‏بریم . پس هیچ گاه نباید این سه اصل را در برنامه ریزى‏ها فراموش کنیم:

1 . اعتنا نکردن به افکار منفى

2 . شناخت‏بیش‏تر خود و تفکر در آنچه داریم نه آنچه مى‏خواهیم .

3 . تغییر رابطه خود با مشکلات

منبع : پرسمان – با تغییرو تلخیص