راه حل های طلایی برای حل اختلاف همسران (2)

برای خواندن مقاله ی قبل اینجا کلیک کنید.

درمقاله ی قبل گفتیم که نحوه ی حل اختلافات در زندگی زناشوئی بسیار مهم است . حل اختلاف  باید به صورت منطقی باشد . اگر بحث شروع شد و بالا گرفت به خودتان زنگ تفریح بدهید تا آرامش پیدا کنید . حالا  موارد زیر را رعایت کنید :

 مشکل را با دقت بررسی کنید.

بعضی اوقات زوجین بدون آن که دقیقاً متوجه شوند مشکل شان چیست ، درصدد حل اختلاف شان بر می آیند! بنابراین در وهله ی اول بررسی کنید که مشکل اصلی شما چیست . یکی از متخصصان مسایل زناشویی در این باره می گوید: "زوجین باید به یکدیگر فرصت حرف زدن بدهند و به اصطلاح یکی بگویند و یکی بشنوند." سعی کنید وقتی همسرتان از شما گله ای می کند او را درک کنید و به زبان بیاورید. به عنوان مثال ، وقتی خانمی می گوید: "عزیزم، اصلا دوست ندارم از سر کار که بر می گردی یک راست طرف تلویزیون بروی و فقط فوتبال ببینی." بهتر است شوهر به جای این که ناراحت شود بگوید: "آها از این که تلویزیون نگاه می کنم و به تو توجه نمی کنم  ناراحت شدی." پس باید بیشتر با هم وقت بگذرانیم. این شوهر به خوبی مشکل اصلی را متوجه شده است که همسرش نیاز بیشتری به او دارد و باید با او وقت بیشتری را بگذراند. در صورتی که اگر مشکل را به درستی بررسی نکرده بود شاید در پاسخ به همسرش می گفت: "خوب خسته ام ، می خواهم استراحت کنم  . تو هم هر کاری می خواهی انجام بده." با این حرف نسنجیده بحث داغ می شود و موضوع کش پیدا می کند. به مثال دیگری در این مورد توجه کنید : اگر شوهری به همسرش بگوید: "تو اینقدر پول بابت این چیز مسخره دادی؟ فکر نمی کنی اصلاً به درد نمی خورد؟" شاید به نظر خانم بیاید که مشکل اصلی پول است و چه شوهر خسیسی دارد. ولی اگر با دقت بیشتری نگاه کند شاید متوجه شود که احتمالاً همسرش از این که شغلش را از دست بدهد نگران است و منظور او این است که همسرش باید بیشتر پول پس انداز کند. تا در صورت بیکاری با مشکل بیشتری مواجه نشوند. بنابراین همواره منظور طرف مقابل تان را به خوبی درک کنید و مشکل را به درستی بررسی کنید تا بتوانید به طور کاملاً منطقی با همسرتان برخورد کنید.

 راه کارها را به درستی ارزیابی کنید.

وقتی با مشکلی مواجه می شوید ، سعی کنید تمام راه کارهایی را که به ذهن تان می رسد ، به درستی ارزیابی کنید. به نظرات طرف مقابل احترام بگذارید و آن را بی ارزش نپندارید. بسیار جزیی مسایل را تجزیه و تحلیل کنید. مثلاً نگویید: آن قدر پول خرج نکن! " دلایل گفته ی خود را بسیار روشن و واضح برای او توضیح دهید تا جای هیچ گونه شک و شبهه ای در ذهن همسرتان باقی نماند.

مشکل را حل کنید

اکنون که راه کارها را به درستی ارزیابی کردید به این می رسید که با به کارگیری بهترین راه حل مشکل را حل کنید. این کار را با حالتی بسیار دوستانه انجام دهید. اگر فکر می کنید نتوانستید به نتیجه ی دلخواه برسید، به عقب برگردید و اشکال کارتان را بدون هیچ گونه تعصبی بپذیرید. از شکست نترسید.

بعد از این که برای مشکلات تان راه حلی پیدا شد و هر دو با آن موافق بودید ، سعی کنید در یک موقع مناسب ، دوباره این روش ها را با هم مرور کنید و ببینید چگونه توانستید به جای طفره رفتن، علت اصلی مشکل تان را پیدا کنید و به راه حل مناسبی دست یابید. صحبت در مورد این موضوع باعث می شود که هر دوی شما یاد بگیرید در مواقع بروز مشکل چگونه با یکدیگر برخورد کنید و به نتیجه ی دلخواه نیز دست یابید.

 پایان

مترجم: مهتاب علیمرادی

تفاهم ، در عین تفاوت

جهان هستی و خلقت بر زوجیت استوار شده است؛ زوجیت قانون حیات و بقاست. در میان انسان‌ها حساس‌ترین انتخاب در طول زندگی، انتخاب همسر است که براساس آن نهاد خانواده شکل می‌گیرد.

والاترین هدف و کارکرد خانواده تکمیل هویت و تأمین آرامش همسران است.

در سایه ی آرامش، انسان‌ها به رشد و بالندگی مناسب دست می‌یابند و خلاقیت‌های خود را بروز می‌دهند.

مهر و محبت‌، صمیمیت و وفاداری از مهم‌ترین عوامل پایندگی و تقویت نهاد خانواده است، همچنان که حفظ کانون خانواده یکی از اصلی‌ترین تکالیف هر یک از همسران محسوب می‌شود. شایسته است همسران با شناخت کامل تفاوت‌های یکدیگر و یادگیری روش‌های ابراز محبت‌ و دستیابی به تفاهم، سعادت خود و خانواده را بیمه نمایند و از کوتاه ترین لحظه‌های با هم بودن بیشترین بهره‌ها را ببرند؛

تفاوت‌های روانشناختی زنان و مردان در زندگی مشترک

- میزان اعتماد به نفس زنان با احساس اطمینان آنان از «دوست‌داشته شدن» رابطه ی مستقیمی دارد، در حالیکه مردان زمانی از اعتماد به نفس کافی برخوردارند که بتوانند در خواست‌های همسران خود را برآورده کنند.

- زنان دوست دارند برای حل شدن یک موضوع درباره ی آن صحبت کنند (حتی اگر وقت زیادی صرف نمایند)؛ در حالی که مردان این عمل  زنانه را پرحرفی تلقی می‌کنند.

- زنان دوست دارند که شوهرانشان محبت خود را ابراز کنند و به آنان بگویند که چقدر دوستشان دارند، اما مردان فکر می‌کنند که همسرانشان باید بدانند که «من فقط او را دوست دارم،» و نیازی به گفتن نیست.

- وقتی مردان از زنان خود حمایت می‌کنند، آنان را در حل مشکلاتشان توانمند‌تر می‌سازند، و به زندگی امیدوارتر و علاقه‌مندتر می‌کنند.

- زنان فرمان بردن را دوست دارند ولی معتقدند این فرمان بردن باید عاشقانه باشد، در این صورت حاضر به هر گونه ایثار و فداکاری خواهند بود.

- هنگامی که مردان دیر می‌کنند، زنان با سوال‌های «چرا دیر کردی؟» کجا بودی؟ و...»  در حقیقت دلواپسی و نگرانی توأم با عشق و علاقه را به همسر خود ابراز می‌کنند، اما شوهران فکر می‌کنند که همسرانشان می‌خواهند آنها را زیر سوال ببرند و افراد بی‌مسوولیت و غیر مطمئنی جلوه دهند.

- وقتی شوهران فکر می‌کنند که برای زندگی و همسرشان مفید هستند، احساس ارزشمندی و توانمندی می‌نمایند ولی زنان زمانی این احساس را دارند که فکر کنند برای همسرانشان عزیز هستند.

- مردان پس از گوش کردن به صحبت‌های همسر خود بلافاصله می‌خواهند مشکل را حل کنند، بنابراین به راهنمایی آنان می‌پردازند، در صورتی که شاید زنان فقط می‌خواستند احساساتشان را بیان کنند.

- زنان میزان ارزشمندی و علاقه‌ شوهرانشان را به خود با میزان برآورده شدن خواسته‌هایشان محک می‌زنند.

مردان یا باید سعی کنند خواسته‌های منطقی آنان را برآورده کنند و یا آنان را با دلایل صحیح متقاعد سازند.

کلیدهای برقراری ارتباط صحیح با خویشان همسر

 

1- به خانواده ی همسرمان نیز به اندازه ی خانواده ی خود احترام بگذاریم.

2- با خانواده ی همسر خود همان گونه رفتار کنیم که با خانواده ی خود رفتار می‌نماییم.

3- به هیچ یک از خانواده‌ها اجازه ی دخالت در زندگی خود را ندهیم. در صورتی که خانواده‌ها قصد راهنمایی داشته باشند، فقط از تجربه‌های آنان استفاده کنیم و تصمیم‌ نهایی را با مشورت همسر خود اتخاذ نماییم.

4- در صورت بروز اختلاف، از در میان گذاشتن موضوع با نزدیک ترین خویشاوندان نیز پرهیز کنیم.

5- در حضور خویشان به همسر خود بیشتر توجه کنیم و او را در گفت‌وگو‌ها شرکت دهیم.

6- در صورت بروز مشکل از سوی خانواده ی زن یا مرد، عضو همان خانواده باید مشکل را حل کند، زیرا هر یک از همسران به خوبی خانواده ی خود را می‌شناسند و بهتر می‌توانند چاره‌جویی نمایند.

7- از چشم وهم چشمی و حسادت بپرهیزیم.

8- به آداب و رسوم خانواده ی همسرمان احترام بگذاریم؛ چنانچه برخی از آنها را صحیح نمی‌دانیم هرگز آنان را به خاطر پایبندی به آداب و رسوم خود استهزا نکنیم.

9- لازم است گاهی همسران به تنهایی به دیدار خانواده ی خود بروند.

10- این واقعیت را بپذیریم که علاوه بر همسر، پدر و مادر حق مسلمی برگردن ما دارند، بنابر این در صورت ضرورت، هر یک از همسران باید به خوبی از خانواده خود حمایت کنند.

احضار اول شخص غایب  

پدر، پشت در اتاق زایمان منتظر است؛ با نگاهی نگران و ظاهری آشفته. هم برای مادر نگران است و هم برای آن مهمانی که قرار است تازه به خانواده اضافه شود.

 چند ساعت پشت درهای بسته می‌گذرد؛ پر از استرس و تنش. و بعد؛ «مژده بده، آقای... بچه‌ات دختره». همین و تمام!

 می‌گویند درد زایمان سخت‌ترین و سنگین‌ترین درد روزگار است؛ دردی که اگر ساعات و دقایقی بعد، با خروج سر نوزاد جبران نمی‌شد، می‌توانست مادر را از پا بیندازد. باز هم می‌گویند زن و شوهر باید در غم و شادی هم شریک باشند. این جمله کلیشه‌ای را بارها و بارها شنیده‌ایم اما این چطور شریک بودنی است؟

 این بار در بیمارستانی در تهران این طرح کلید خورده است؛ شوهران، یا همان پدران آینده، قرار است موقع زایمان کنار همسرشان باشند. دیگر قرار نیست زنان، پشت درهای بسته و در محیطی نامعلوم و ناآشنا، به‌تنهایی درد بکشند.

 قرار هم نیست بدون هیچ دلیل خاصی ـ و فقط به خاطر ترس و ناآگاهی ـ زنان یا پزشکان‌شان، زایمان را از شیوه و مسیر طبیعی‌اش خارج کنند و به سزارین روی بیاورند؛ زایمانی که اغلب کمتر به عوارضش توجه می‌کنیم؛ عوارضی مانند فلج اعصاب بازویی، شکستگی جمجمه و سایر استخوان‌ها و نیز مشکلات تنفسی نوزادان حاصل از سزارین.

خبر این بود که در یک بیمارستان خصوصی تازه ‌تاسیس ویژه زنان و زایمان ـ طرح جالبی اجرا شده است. وقتی درد زایمان، سراغ زن می‌آید و زائو وارد اتاق زایمان می‌شود، شوهرش هم می‌تواند همراهش بیاید. اولین سؤال این است که این فکر از کجا به ذهن مجریانش رسیده است؟

راهروهایی که به اتاق‌های لیبر (درد زایمان) منتهی می‌شوند، از هم جدا هستند. به این ترتیب، رفت و آمد زنان به‌راحتی انجام می‌شود. در اتاق زایمان هم، تخت‌ها با پرده‌های دورتادور آن از هم جدا می‌شوند به طوری که هر تخت حالت یک اتاقک جدا از بقیه را پیدا می‌کند.

پدری که پدر شدن‌اش را دید

آقای گودرزی، نگهبان بیمارستان است که هفته گذشته، خانمش در همین بیمارستان وضع حمل کرد. او در تمام مراحل، در کنار او حضور داشته و این تجربه را چنان هیجان‌انگیز می‌داند که نمی‌تواند در توصیف‌اش چیزی بگوید؛ «اولش خیلی بهت‌زده بودم؛ با اینکه بچه سومم بود.

سر بچه‌های قبلی فقط خوشحال بودم ولی این‌بار اصلا مات مانده بودم. به من گفتند می‌توانی بند ناف نوزاد را خودت قطع کنی اما من آن‌قدر شوکه شده بودم که ترسیدم. گفتم نکند خونریزی کند!». بعد که به اتاق ریکاوری آمده‌اند، حالش سر جا آمده و با موبایل، از نوزاد و مادرش چند تا عکس می‌گیرد که با اشتیاق نشانمان می‌دهد.

او تعریف می‌کند که زایمان قبلی همسرش خیلی سخت بوده و با اینکه او دلش یک بچه دیگر می‌خواسته اما از ترس تکرار تجربه قبلی، خانمش تردید داشته. تا اینکه بعد می‌شنود اینجا زایمان بدون درد انجام می‌دهند و می‌تواند خودش هم در کنار همسرش باشد؛ «همسرم خیلی خوشحال شد از اینکه من هم موقع زایمان کنارش هستم. من هم احساس خوبی داشتم از اینکه می‌توانم کمکی بکنم. دستش را گرفته بودم و فشار می‌دادم و دعا می‌کردم هر دوشان سالم باشند».

سؤال از مراجع

آنها برای شروع این کار، حتی از مراجع تقلید هم کسب تکلیف کرده‌اند. آنها می‌گویند: «ما  می‌خواستیم کارمان از نظر شرعی مشکلی نداشته باشد.

 نمی‌خواستیم کاری کنیم که هم برای خودمان و هم برای بیماران‌مان حتی یک درصد هم شبهه ایجاد کند. به نظرمان لازم است که برای هر کار جدیدی که قبلا انجام نشده، تایید مراجع دینی را داشته باشیم».

 واکنش مراجع بسیار جالب بوده است؛ نه تنها ایرادی به حضور همسر در مراحل زایمان نداشته‌اند بلکه حتی برخی از آنها از این طرح استقبال کرده‌اند و گفته‌اند ما باید پیش از این به فکر اجرای چنین کاری می‌افتادیم؛ چرا که کاملا در جهت روح و هدف شارع دین است.

جشنی برای مادران

«زنان امروزی به طور متوسط بیش از یک یا دو بار قرار نیست زایمان کنند. چه بهتر که این واقعه را برای آنها تبدیل کنیم به یک خاطره ی خوب؛ جشنی که در آن قرار است به پاس زحمات‌شان از آنها تقدیر شود؛ جشنی که وقتی زن به روش سزارین زایمان می‌کند، دیگر معنا پیدا نمی‌کند. زن، بیهوش است و بعد اگر مشکلی نداشت، تازه بچه را می‌بیند.

در حالی که آن‌قدر بی‌حال است که هیچ حسی از مادر شدن ندارد؛ حتی حال ندارد به بچه‌اش شیر بدهد. با همین دلایل بود که پزشکان این مجموعه تصمیم می‌گیرند با روش‌های گوناگون زایمان طبیعی را برای زنان، راحت و جذاب کنند؛تا بتوانند لذت مادر شدن را با تمام وجود (کامل) لمس کنند. فکر زایمان بدون درد و زایمان با حضور همسر هم از همین جا شروع شد».

پدران هم سهیم می‌شوند

فایده‌های این طرح، فقط به زمان تولد نوزاد محدود نمی‌شود. وقتی که همسر هم در مراحل حضور دارد، هم سختی و حساسیت بچه را بهتر می‌فهمد و هم خود را در صاحب بچه شدن، سهیم می‌داند؛ به همین خاطر در قبال کودک، خیلی بیشتر از حالت معمول، احساس مسئولیت می‌کند. متخصص بیهوشی بیمارستان  خودش را هم یکی از قهرمان‌های داستان می‌شناسد؛ نه کسی که بیرون صحنه ایستاده و شاهد ماجراست.

سابقه مطالعاتی

البته این گروه درباره تاثیر حضور همسر تحقیقی انجام نداده‌اند و سراغ مطالعات انجام‌‌شده هم نرفته‌اند چرا که یک حساب سرانگشتی نشان می‌داد که حضور همسر در این موقع حساس، چقدر می‌تواند برای زن آرامش‌دهنده و مفید باشد. با این حال، تحقیقات زیادی انجام شده که این نکته را تایید می‌کند.

 به عنوان مثال، در یک مطالعه مشخص شد اصولا گرفتن دست همسر، باعث پایین آمدن سطح استرس و تنش او می‌شود؛ تاثیری که فقط و فقط از طریق تماس با دست همسر به وجود می‌آید و با روش‌های معمول مقابله با استرس، کاملا قابل رقابت است.

در مطالعه دیگر که در برزیل انجام شده، نشان داده شده که وقتی زایمان با حضور همسر انجام می‌شود، زن زائو در مجموع احساس آرامش و رضایت بیشتری از مراحل زایمان دارد و حس می‌کند کمتر درد کشیده است.

با این حساب و اگر بتوان نتایج تحقیقات در کشورهای دیگر را هم به ایران تعمیم داد، می‌توان گفت حتی اگر بیمارستان‌های ما امکان همراهی مردان را با همسران‌شان در موقع زایمان ندارند، بهتر است به حداقل اکتفا کنیم و اجازه دهیم زنان با مادر، خواهر یا دوست و آشنای مؤنث خود به اتاق زایمان بروند تا آرامش بیشتری داشته باشند.

در تاریکی راه نمی‌رویم

«وقتی نمی‌دانی، می‌ترسی.» احساس ترس از تاریکی را همه ی ما تجربه کرده‌ایم. زمانی که در تاریکی راه می‌رویم، از اینکه نمی‌دانیم در اطراف‌مان واقعا چه اتفاقی می‌افتد، احساس ناامنی، ترس و اضطراب پیدا می‌کنیم. یکی از مواردی که باعث احساس رعب و وحشت خانم‌ها از زایمان طبیعی می‌شود به طوری که بدون هیچ توجیهی از پزشک خود درخواست سزارین می‌کنند، همین ناآگاهی است؛ اینکه از مراحل زایمان خبر ندارند و تصورات دور از ذهنی درباره آن دارند.

در این بیمارستان ـ که می‌توان آن را به عنوان نمونه آزمایش‌شده یک زایمان ایدئال معرفی کرد ـ کلاس‌های آموزشی از 3 ماهه سوم بارداری برای زنان گذاشته می‌شود، آناتومی دستگاه‌های دخیل در آن و همین‌طور سیر طبیعی وقایعی که قرار است اتفاق بیفتد، برای آنها توضیح داده می‌شود؛ «برخی از زنان فکر می‌کنند زایمان طبیعی عوارض دارد. مثلا به غلط تصور می‌کنند ضریب هوشی افراد حاصل از زایمان سزارین بالاتر از کسانی است که با زایمان طبیعی متولد شده‌اند. یا فکر می‌کنند هر زایمان طبیعی، لزوما به معنای بالا رفتن احتمال افتادگی رحم و مثانه و در نتیجه بی‌اختیاری ادرار می‌شود؛ در حالی که تحقیقات نشان داده هر دوی این تصورات غلط است».

پاسخ دادن به این گونه تصورات غلط شایع هم از جمله آموزش‌های این دوره‌هاست. به گفته مسئولان بیمارستان، حتی برخی زنان باردار را به اتاق زایمان می‌برند و ابزارها و محیط زایمان را نشانشان می‌دهند تا از قبل با آنها آشنایی داشته باشند.

درد نداریم

فعلا در این طرح، حضور همسر، در زایمان‌های بدون درد آزمایش شده که البته با استقبال خانواده‌های مراجعه‌کننده مواجه شده است. وقتی علت را می‌پرسیم، می‌گویند: «فکر کردیم مردان طاقت و تحمل درد کشیدن و جیغ و فریادهای خانمشان را نخواهند داشت. آدم درد خودش را می‌تواند یک‌جورهایی تحمل کند اما درد کشیدن عزیز را تحمل کردن، آن هم از طرف مردان که این همه روی همسرشان تعصب دارند، شاید خیلی سخت باشد». آنها قصد دارند در مراحل بعدی، در زایمان‌های معمولی هم حضور همسر را در کنار زائو، تجربه کنند.

زایمانی خاطره‌انگیز

«به دنیا آوردن بچه، بیماری نیست. نباید با زائو مثل یک بیمار برخورد کرد.»

این جمله‌ای است که در این بیمارستان و از زبان همه کارشناسان و متخصصان زنان و مامایی می‌شنویم. این فعالیت‌ها، تا اینجا که توانسته این نگرش را خوب معرفی کند؛ امیدواریم با فراگیر شدن‌اش، بتواند آن را به یک فرهنگ تبدیل کند.

منبع : همشهری - با تغییر و تلخیص