خداوند ـ عزّوجلّ ـ می فرماید : «ای محمّد! اگر آفریدگان به ساخته های شگفت من می نگریستند، جزمرا نمی پرستیدند و اگر شیرینی یاد مرا در دل هایشان می چشیدند، ملازم درگاه من می شدند و اگر به ظرائف نیکی های من می نگریستند، به چیزی جز من نمی پرداختند» . [رسول خدا صلی الله علیه و آله]

پروژه , پروژه های دانشگاهی ، پروژه های دانشجویی

موثرترین زمان برای تشویق

چگونگی تشویق(1)

تشویق(2) - تشویق(3) - تشویق (4) - تشویق (5)

زمانی که بچه ها کار خوب انجام می دهند،اغلب با این کلمات (که تو خوبی ،توماهی ......)تشویق می شوند،که همه ی این ها نادرست و غیرموثر است،زیرا باانجام یک رفتار،فرزند ما ،بچه ی خوبی نمی شود و اشکال اولیاء اغلب این است که فرزند خود را گاهی آدم خوب و گاهی آدم بدی میدانند.

وفرزند نمی تواند تشخیص دهد که چه زمانی آدم خوبی و چه زمانی آدم بدی است،اما اگر ما کار فرزند را تشویق کنیم و احساس خود را نسبت به کار او بگوییم،او نتیجه می گیرد که چون من باعث خوشحالی مادرم شدم،پس خوبم.

مثال: بچه شما منظم نشسته و با اسباب بازی هایش آرام بازی می کند.

الف)تشویق نا مناسب:تو خیلی خوبی عزیزم

ب)تشویق مناسب: از این که آرام بازی می کنی خوشحالم

در مورد (ب)مادر کار بچه را تشویق کرد و احساس خود را به شکلی مفید و مؤثر بیان نمود.

پس مهم ترین مسئله در تشویق این است که باید کار را تشویق کنیم نه کل شخصیت فرد را؛ زیرا با انجام یک کار کل شخصیت فرد خوب یا بد نمی شود.

تشویق (2)

اگر پدر و مادر قولی به فرزند می دهند باید توانایی انجام سریع آن را داشته باشند،مثلاً اغلب پس از قبولی در امتحانات قول دوچرخه یا هدیه ای را به بچه ها می دهیم ،هنگامی که فرزندمان کارنامه قبولی با معدل مناسب را گرفت، باید سریع هدیه ای را که قول داده ایم، تهیه نماییم، تا هم فرزندمان به ما اعتماد کند هم در مراحل بعدی تربیت اگر قولی به او دادیم، انگیزه ی لازم را برای انجام رفتار داشته باشد. پس نکته ی مهم این که، یا به او قولی ندهیم یا اگر قولی دادیم، حتماً عمل نماییم. بهتر است در تشویق، نوع هدیه مشخص نشود تا اولیا اگر با مشکلی مواجه شدند، فرزند به بی اعتمادی دچار نشود. اگر فرزند خواست نوع هدیه وجایزه مشخص شود، پدر و مادر می توانند با این عبارت که*سعی می کنیم هدیه یا جایزه ی خوبی برایت تهیه کنیم* اورا مجاب نمایند

پس قول جایزه ای خاص دادن، به خصوص جوائز و هدیه های گرانبها درمسیر تربیت،ک ار درستی نیست.

تشویق (3)

تشویق حالت رشوه به خود نگیرد

اگر فرزندی کاری را نمی تواند انجام دهد، در مراحل اول می توان با تشویق او را به انجام کار ترغیب نمود، اما اگر مدام برای انجام کاری که یاد گرفته است، تقاضای تشویق نماید، درست نیست.

مثال: بچه را برای خرید نان در مراحل اول با پول بستنی به نانوایی می فرستید. اگر برای بار پنجم می گوید::«مامان زودباش پول بستنی را بده تا برم نان بخرم.» کار صحیحی نیست.

فرزند ما باید بداند همان طور که پدر بیرون از خانه و مادر در خانه کار می کند او هم وظایفی باید انجام دهد. پس لازم نیست بچه ها برای انجام کارهایی که یاد گرفته اند مدام به صورت یکنواخت و به شیوه ای خاص تشویق شوند. نکته ی قابل توجه این که؛ سعی کنیم بیشتر از تشویق درونی استفاده کنیم و فرزند، خودش خود را تشویق کند.

تشویق(4)

تشویق عادت نشود!!!!

تشویق برای ایجاد رفتارهای مثبت بسیار مفید است، اما تا زمانی که رفتار مثبت ایجاد شود و ثبات پیدا کند.

زمانی که به ثبات این رفتارها مطمئن شدید بهتر است تشویق را از حالت مداوم و پیوسته خارج کنید. به این صورت که به آن تنوع بدهید

مثلاً:تشویق های کلامی و غیر کلامی و جایزه و فعالیت مورد علاقه و ......

و پس از آن فاصله تشویق ها را زیاد کنید.

مثلاً هر پنج پاسخ مثبت، یک تشویق،بعد هر چهارتا یک تشویق ،بعد هر هفت تا یک تشویق.....

تشویق 5

برای اینکه تشویق حداکثر کارایی را داشته باشد، باید بلافاصله پس از انجام کار مطلوب به فرد داده شود. چرا که وقتی رفتاری با تأخیر تقویت شود، یعنی بین وقوع رفتار و دریافت تقویت از سوی رفتار کننده ها فاصله بیفتد.

ممکن است در این فاصله رفتارهای دیگری به جز رفتار مطلوب رخ دهد و در اثر تشویق رفتار اخیر هم مورد تشویق قرار گیرد.

تشویق 6

مقدار تشویق باید با رفتار مطلوب تناسب داشته باشد، چرا که در صورتیکه مقدار تشویق از حد لازم بیشتر باشد شرایط سیری یا اشباع پیش می آید که در آن عامل تقویت کننده دیگر خاصیت تشویقی بودنش را از دست می دهد و در صورت تکرار دیگر باعث افزایش و ادامه رفتار نمی شود.

نجف زاده ::: دوشنبه 87/5/7::: ساعت 4:30 عصر

نظرات دیگران: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ