چگونه "من" ، "ما" می شود ؟

ازدواج پیمان مقدسی است که به واسطه ی آن یک مرد و یک زن که مرحله بلوغ جسمی و عاطفی را طی کرده و به مرحله بلوغ عقلی و اجتماعی رسیده و توانایی‌ها و آگاهی‌های لازم جهت تشکیل خانواده را کسب کرده‌اند با شناخت و پذیرش یکدیگر، زندگی تازه‌ای را در جهت حفظ و رشد کرامت انسانی خویش آغاز می‌نمایند.

آن کسانی طعم سعادت و خوشبختی را می‌چشند که انگیزه‌های فردی هر یک تحت تاثیر ارزش‌های واقعی و اصول زندگی مشترک بر روح جمعی تبدیل شده و «من» هر کدام مبّدل به «ما» شده باشد.

همسری در طول زندگی جلوه‌ها و نمادهای متنوع و دلپذیری دارد که متاسفانه بسیاری آن را به هم خانه بودن و هم سفره شدن محدود نموه و از ثمرات جلوه‌های دیگر آن محروم می‌گردند.

این جلوه‌ها بخشد عبارتنداز:

همدلی

برای رسیدن به یگانگی روحی عمیق و یک دل بودن در تمام مسیر پرپیچ و خم زندگی باید به گرایش های قلبی همسر خود توجه نموده و با ارتباط نزدیک عاطفی با وی زمینه‌های تفاهم واقعی با یکدیگر را فراهم نمایید.

همفکری

از مشورت با یکدیگر در امور زندگی و استفاده از اندیشه و نظرات همسر خویش، هیچ گاه ضرر نمی‌کنید و آن زمانی خواهد بود که به افکار و عقاید وی احترام گذاشته و برای آن قلبا ارزش قائل باشید.

همزبانی

ارتباط کلامی مثبت و دلنشین شما با همسرتان همواره به صورت دلپذیرتری به سوی خود شما منعکس می‌گردد، بنابراین سعی کنید هر روز بهانه و موضوعی برای چند دقیقه صحبت شیرین با او پیدا کنید، در این مرحله همسرانی که با زبان نگاه و اثر لبخند آشنا هستند، از موفقیت بیشتری برخوردارند.

رازداری

امین اسرار یکدیگر بوده و محرم راز هم باشید که بیان رازهای زندگی با غیر جز تحقیر خانواده ی خود در نزد دیگران و از میان رفتن اعتماد همسرتان به شما ثمری نخواهد داشت.

همراهی

در طی مسیر پر از فراز و نشیب زندگی در کنار یکدیگر و همگام با هم پیش بروید و به شکلی عمل نکنید که همسرتان در انجام وظایف خویش نسبت به خانواده ، خود را تنها ببیند و تمام سنگینی بار زندگی را بر دوش خویش احساس نماید.

همسویی

در ابتدای زندگی به طور دقیق و مشخص، هدف و جهت حرکت خویش را تعیین کنید و از هر عاملی که موجب انحراف از این مسیر و بازماندن از اهداف پاک و متعالی که در ابتدای زندگی براساس ارزش‌های اعتقادی شما و همسرتان معین شده است ، احتراز کنید.

هماهنگی

در گذر از مراحل مختلف زندگی، سعی کنید آهنگ حرکت شما کندتر و یا تندتر از همسرتان نباشد، زیرا قرار است شما دوش به دوش همسر و شریک زندگی خود مراحل رشد و تعالی را طی نمایید. بنابراین با توجه به شرایط و ویژگی‌های هر مرحله و توانایی‌های همسر خویش سرعت حرکت خود را تنظیم کنید.

همدردی

شریک زندگی و همسر آدمی تنها شریک خوشی‌ها و داشتن‌ها نیست بلکه جلوه ی درخشان یک همسر صبوری و استقامت وی در برابر ناملایمات زندگی است. لذا در سختی‌ها و مصائب و شرایط دشوار و ناگوار پناهگاهی مطمئن برای همسر خویش و عامل تسکین روحی و آرامش درونی وی باشید، زیرا که سختی‌ها می‌گذرند ولی خاطره‌ها باقی می‌مانند.

همسری را جلوه‌های دیگری است چون همیاری، همرزمی، همسنگری، همسازی، همکاری و همنوایی است که شرح آن در این مختصر نمی‌گنجد. به امید آنکه با تجلی آن در زندگی محتوای حیات خانواده را نور امنیت بیشتری بخشیم.

منبع : آموزش‌های کاربردی در خانواده

مدرس و مشاور خانواده:  انور پیرزاده

قدم قدم ، تا رفاقت

محبت منبع اصلی نور و گرمی هر خانه و عامل اساسی آرامش روحی در هر خانواده‌ای می‌باشد، چه سعادتمند هستند افراد خانواده‌ای که علاوه بر انجام وظایف خویش به عنوان همسر، پدر، مادر و فرزند با یکدیگر دوست بوده و به مرحله ی رفاقت رسیده‌اند. در چنین کانون گرم و آرامش بخشی هیچ‌یک از اعضای خانواده احساس تنهایی و دلتنگی نکرده و بهترین ساعات زندگی خود را نه در خارج از خانه و با دیگران، بلکه با بهترین دوستان و نزدیک‌ترین افراد زندگی خویش در خانه ی خود که تبدیل به خانه ی دوست شده با سعادت سپری می‌سازند.

برای رسیدن به مرحله ی رفاقت و ورود به جایگاه دوستی با همسر و فرزندان خویش باید چند گام برداشت که به ترتیب اولویت عبارتند از:

1- احترام و اکرام

اصولا بدون رعایت احترام انسان‌ها، نمی‌توان به حریم قلب آنها نزدیک شد و چه بسیار دوستی‌ها که در اثر عدم رعایت احترام یکدیگر از میان رفته است. لذا در قدم اول همسر و فرزندان خود را با کلام محترمانه ی آقا و خانم صدا کنید و در حضور دیگران شخصیت او را تأیید و تکریم نمایید.

2- شناخت جنبه‌های مثبت

معرفت و آگاهی به صفات و روحیات مثبت افراد، خود به خود در وجود ما باعث به وجود آمدن علاقه و محبت نسبت به آنان شده و با انعکاس ناخود آگاه در نگاه و رفتار ما سبب جلب دوستی و محبت آنان خواهد شد. بنابراین، در اولین فرصت فهرستی از صفات مثبت همسر و فرزندان خویش نوشته و برای تأثیر بیشتر هر چند روزی یک بار به آن نظری بیاندازید. خواهید دید شکوفه‌های محبت واقعی در قلب شما در حال جوانه زدن است.

3- پذیرش روحی

دریچه ی قلب خود را بگشایید و همسر و فرزندان خود را آن‌چنان که هستند در قلب خویش بپذیرید و به آنها مهر بورزید زیرا غیرممکن است که آدمی به کسی که قلبا او را دوست ندارد، علاقه ی صادقانه داشته باشد.

4- اغماض و گذشت

هیچ‌کس کامل نیست و هر انسانی با توجه به مراتب خویش دارای نقاط ضعف و عیب‌هایی هست. لذا همچنان که خود ، گاهی مرتکب اشتباه و خطایی شده و میل داریم در مورد ما با دیده ی اغماض بنگرند ، از خطاها و برخی از ضعف‌های همسر و فرزندان خویش چشم‌پوشی کرده و گذشت نماییم.

5- صداقت و راستی

ستون اصلی در بنای دوستی واقعی، راستی و برخورد صادقانه است و اگر در میان دو نفر صداقت وجود نداشته باشد، هرگز رفاقتی پاک و بی‌شائبه به وجود نخواهد آمد . به ویژه در میان همسر و فرزندان که مشاهده ی عدم صداقت در خانه بنیان خانواده را متزلزل می‌سازد.

6- صمیمیت

گاهی در خانه دست همسر و فرزندان خود را در دستان گرم و پرمهر خویش بگیرید، به چشمانشان با نگاه محبت بنگرید و بگذارید امواج روحی شما با یکدیگر جمع شده و کانون خانواده را گرم نماید. بر سر سفره با شادابی و چهره ی گشاده لقمه بر دهان نهاده تا علاوه بر جسم، روحتان نیز از محبت تغذیه کند.

7- مودّت

جلوه ی عملی و ملموس محبت و ثمره اصلی آن مودت است که در حقیقت آخرین و اصلی‌ترین گام در رسیدن به مرحله ی رفاقت است و از بیان علاقه ی خویش به همسر و فرزندان آغاز و تقدیم هدایای کوچک در مناسبت‌های مختلف نمایان و در حمایت و پشتیبانی از آنان در شداید و سختی‌ها به اوج خود می‌رسد.

اکنون شما با همسر و فرزند خویش دوست و رفیق شده‌اید.

منبع :آموزش‌های کاربردی در خانواده

مدرس و مشاور خانواده:  انور پیرزاده