زباله ها را بردارید تا زمین را پیدا کنیم!

سه، چهار ساعتی از شروع حرکت می گذشت. بچه های کلاس به گروه های دو یا سه نفره تقسیم شده بودند، همه گروه ها با خستگی پشت سر آقای عبدی (معلم علوم تجربی) به پیشروی ادامه می دادند، در دست هر گروه، دفتری برای یادداشت مشاهدات و کیسه ای برای برداشتن هر چیز مرتبط با فعالیتشان بود. نوع فعالیت هر گروه را از قبل آقای عبدی مشخص کرده بود: گروهی سنگ ها را جمع آوری می کردند، گروه دیگر حشرات، یک گروه علف های بیابانی را و ...

گروه ما، هم که فقط من و احمد عضو آن بودیم، وظیفه جمع آوری و مطالعه انواع خاک و رنگ های آن را بر عهده داشت. ولی مساله از آن جا آغاز شد که ما بر خلاف نوع فعالیتمان، هر آشغالی را که در مسیر حرکت روی زمین می دیدم، برمی داشتیم و به درون کیسه تحقیقاتی مان می انداختیم: پوست هندوانه، پوست خربزه، هسته میوه ها، نایلون، پلاستیک، ظرف های یک بار مصرف، نان خشک، کفش، پیراهن و ...

به این ترتیب، کیسه مطالعاتی ما در همان دقایق اول گردش علمی پر شد! ولی این پرشدن، بنا به دلایلی خوشایند نبود: یکی، نوع فعالیت ما همان بود که آقای عبدی مشخص کرده بود و دیگری (که اتفاقاً دردسرساز هم شد)، بوی بد آن بود که حال خودمان و گروه های دیگر را در طول راه بهم زده بود. همین بوی بد باعث شده بود که گروه های دیگر، دائماً به گروه ما نق بزنند و .... ولی من و احمد اصلاً گوشمان بدهکار نبود و این بی توجهی ما به اعتراض گروه های دیگر، کار را به جایی رساند که دعوایی حسابی بین ما و آن ها در گرفت و نتیجه آن، کیسه های تحقیقاتی بود که بر سر من و احمد فرود می آمد.

اگر آقای عبدی به دادمان نمی رسید، شاید سر و کله مان را از دست می دادیم! پس از آرامش نسبی و افتادن آب ها از آسیاب، آقای عبدی به سمت ما آمد و در حالی که بینی اش را گرفته بود، گفت: اَه! اَه! این بوی بد از کیسه شماست؟

بعد با احتیاط، کیسه تحقیقاتی ما را برداشت و مانند قهرمانان پرتاب دیسک، چند چرخ محکم داد و آن را به دورترین نقطه پرتاب کرد. سپس رو به من و احمد کرد و گفت: خیلی سریع باید پاسخ قانع کننده ای برای این فعالیت خودتان بدهید و گرنه، نمره تحقیق هر دوی شما صفر است.

جواب دادیم: ما در همان ابتدای حرکت، به هر جا که نگاه می کردیم، به جای خاک و زمین، انواع زباله و آشغال را می دیدیم، همین انبوه زباله های پراکنده باعث شد که ما فعالیتمان را تغییر دهیم و به جای مطالعه روی خاک، درباره انواع زباله هایی که باعث شده خاک و زمین را نبینیم، مطالعه کنیم.

از طرف دیگر، ما در جایی خوانده بودیم که هر ایرانی، روزانه 650 گرم زباله تولید می کند. برای همین ما می خواستیم علاوه بر تحقیق روی این عدد (650 گرم)، انواع زباله ها را نیز شناسایی کنیم.

بعد از این توضیحات، انگار آقای عبدی کمی قانع شد. گفت: خب شما مطلبی هم در این باره در دفتر تحقیق یادداشت کرده اید؟

گفتیم: بله، آقا. ما می دانیم که جمعیت ایران 75 میلیون نفر است. بنابراین در کشور ما روزانه:

گرم 000/000/750/48= 650× 000/000/75 یعنی نزدیک به 49 میلیون کیلوگرم زباله تولید می شود و در سال این رقم به: گرم 000/000/750/793/17= 365×000/000/750/48 یعنی حدود 18 میلیارد کیلوگرم می رسد.

با در نظر داشتن این که هر یک کیلوگرم زباله، تقریباً یک متر مربع از سطح زمین را اشغال می کند، بنابراین سالانه معادل 18 میلیارد متر مربع در کشور زباله تولید می شود. (یا 18 میلیون کیلومتر مربع). حالا، اگر این عدد را بر مساحت کشور ایران تقسیم کنیم که حدود 000/700/1 کیلومتر مربع است، عددی نزدیک به 11 را به دست می آوریم. به عبارت دیگر، زباله های تولید شده در ایران، سالانه قادر است 11 مرتبه سطح کشور را به طور کامل بپوشانند...

در پایان توضیحات ما، آقای عبدی لبخندی زد و به محمودی که به کار ما اعتراض داشت، دستور داد که هرچه سریعتربرود و کیسه آشغال های ما را بیاورد! او در ادامه، از همه بچه ها خواست تا درباره اهمیت کار رفتگرها و بازیافت زباله ها، عمیق تر فکر کنند.

بابا باور کن خوشگلی!

تا به حال خودتو، توی آینه دیدی؟

اگه به بعضی ها باشه که 24 ساعته حظ و کِیف قد و هیکلشون رو می برن، آینه که هیچ، اگه چهار تا شاهد عادل هم گواهی بدن که، بابا! باور کن خوشگلی؟!

از جلو آینه کنده نمی شن.

جلوی آینه، آنچنان فیگوری می گیرن، که یعنی کلاس کار تا کجاس!!

آنقدر که خون پدر و مادر را به جوش میآرن.

از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون، مصیبت واقعی وقتی پیش میآد که یکی از اعضاء و جوارح چهره شان مثلاً بینی، به قول معروف، سربالا نباشه یا مطابق سلیقه عالیجنابان نباشه، آن وقت تکلیف همه انستیتوهای زیبایی و دکتر های فک و صورت معلومه.

برعکسش هم هست، فکرش رو بکنید اگه شمایل آنها خدادادی بی عیب و نقص باشه و آنوقت یک روزی کسی بگه بالای چشمتان ابروست آنوقت ...

بگذریم اما حرف دل ما اینه که کسانی هم هستند که جلوی آینه نمی ایستند، مگر جلوی آینه دلشان، آونا فقط توجهشان را معطوف به یک جزء از وجودشان نمی کنن، آونا اگر ساعتها هم پای آینه بایستند، توجهشان متوجه خالی که گوشه چشمشان لانه کرده جلب نمی شه، آونا لکه سیاهی را می بینن که بر اثر بی توجهی خودشون بر روی دلشان نقش بسته است.

نگاهشان به آن لکه برق خاصی داره، برق نگاهشان، آسمان و زمین را هم متحول می کنه. آونا جلوی آینه های معمولی هم می ایستند، ظاهرشان را هم نگاه می کنن، اما محاله چیزی را که در نیمکره راست مغزشان می گذره رو به فراموشی بسپارند.

آونا می دونن که خداوند عالم چه نیروی عظیمی را در بازوهای یک جوان به ودیعه گذاشته.

حتی اگر نزدیکشان هم بشی، چیزی نمی شنوی، اما گویی غوغایی تو دلشون موج می زنه. انگار از خودشون یک انتظار دارند، یک توقع و چشمداشت بزرگ، آره، انتظار ساختن عالم، از خودشان انتظار دارن، تمام تلاششان رو بکنن تا همانگونه که خداوند ازشون انتظار داره و  به هدفی که از آفرینششان داشته، برسن.

آونا هرگز آراستگی ظاهری را فدای آراستگی باطنشون نمی کنن، همینطور آراستگی باطن را قربانی زیبایی ظاهر خودشون نمی کنن.

آونا پای آینه دلشان می ایستند و از مرز تمامی آینه ها می گذرن، نیروی زائدالوصفی تو وجودشون چنگ میندازه، نیرویی که همت، قدرت و انگیزه فراوانی رو تو وجودشون جاری می کنه.

حالا تو دوست خوبم، خوب فکر کن، به آینه دلت مراجعه کن و ببین که تو جزء کدام گروه هستی؟

برگرفته از مجله زن روز

افلاطون

افلاطون در سال 427 قبل از میلاد مسیح به دنیا آمد و تا سال 347 ق. می زیست. او جوانی بسیار قدرتمند و زیبا بود و در خانواده ثروتمندی پرورش یافته بود. مردم بیش تر او را یک سرباز جنگ جو می شناختند و فکر نمی کردند که او روزی یک فیلسوف شود. ولی برخورد با سقراط مسیر زندگی افلاطون را تغییر داد و با تعلیمات او فیلسوف بزرگی شد. او عاشق بی قرار فلسفه شد و می گفت: «من خدا را سپاسگزارم که در زمان سقراط به دنیا آمده ام.»

سرآغاز خلاقیت فلسفی افلاطون، مرگ سقراط بود. سقراط ظاهراً به جرم منحرف کردن جوانان محکوم به مرگ شد. برای شاگردان سقراط از جمله افلاطون، علت مرگ سقراط ناراحت کننده تر از خود مرگ بود. بعد از مرگ سقراط، افلاطون شروع به نوشتن گفت و گوهای فلسفی سقراط کرد. در این نوشته ها، افلاطون با دفاع از سقراط اثبات کرد که او به ناحق محکوم شده است. او مربی بزرگ جوانان بود، نه کسی که می خواسته منحرفشان کند. مهم ترین تعالیم مثبت افلاطون دو نظریه است:

نظریه مُثُل و نظریه تذکر

افلاطون عقیده داشت که هر چیز ملموس در طبیعت «روان» است که بر اثر گذشت زمان سایش و فرسایش می یابد. همه چیزهایی که پیرامون ما در جهان طبیعت وجود دارند، همانند حباب آب دوام ندارند و مدام در حال تغییرند.

در ورای جهان مادی «قالب ها» یا «صورت ها» یی وجود دارند که جاودانه و تغییرناپذیرند و این «صورت ها» الگوی پدیده ها و موجودات جهان مادی اند.

چرا همه اسب ها یکسان هستند؟ ممکن است یک اسب خاص پیر و لنگ باشد، مریض شود و بمیرد، ولی «قالب» یا «صورت» اسب جاودان و تغییرناپذیر خواهد بود، همین «صورت» الگویی مشترک بین اسب هاست و موجب می شود همه آن ها شبیه هم به دنیا بیایند.

افلاطون این صورت های جاودان را «مثال» نامید و جمع آن «مُثُل» است. در پشت صورت هر اسب، هر پرنده و هر انسان، «اسب مثالی»، «پرنده مثالی» و «انسان مثالی» جاودانه و تغییرناپذیری موجود است که الگوی آفرینش پدیده های طبیعت است.

بنابراین، او نتیجه می گیرد که در ورای جهان مادی حقیقتی جاودان نهان است. او این حقیقت را «عالم مثال» نامید و گفت: حقیقت همه موجودات، در عالم مثال است و آنچه در عالم دنیاست سایه های آن حقایق است.» این پندار شگرفت به نظریه مُثُل افلاطونی معروف است.

نظریه ذکر

نظریه تذکر، به شناخت و دانش ما از این جهان مربوط می شود. افلاطون چنان که بیان شد، اعتقاد دارد همه چیزهای طبیعی که در جهان مادی قرار دارند روان اند، دوام ندارند و مدام در حال تغییرند. بعد می گوید: ما قادر نیستیم از چیزهایی که پیوسته در حال تغییرند، شناخت و دانش حقیقی به دست آوریم، زیرا در مورد چیزهایی که متعلق به جهان محسوسات هستند و در عالم دنیا وجود دارند، تنها می توان نظر و گمان داشت، اما دستیابی به علم و دانش در مورد آن ها امکان ندارد. بدن انسان هم جزیی از جهان مادی و محسوس است. از این رو، حواس پنجگانه ای که در بدن قرار دارند، قابل اعتماد نیستند. حواس ما محسوسات را در می یابند و محسوسات هم پیوسته تغییر می کنند، بنابراین، علم و دانشی نصیب ما نمی کنند.

شناخت حقیقی تنها با «عقل» به دست می آید. عقل: مطلق و جاودانی است و تنها به چیزهای جاودانی و ثابت می پردازد، مثل احکام ریاضیات که معقول و تغییرناپذیرند. اگر آموزگاری از دانش آموزان بپرسد که زیباترین رنگ رنگین کمان کدام است، پاسخ ها متفاوت است، ولی اگر سوال کند که حاصل ضرب 3×5 چیست، پاسخ همه یکسان است، چون یک مساله معقول است، محسوس و تغییرپذیر.

حال که معلوم شد دانش واقعی با عقل حاصل می شود، باید بدانیم که روح و عقل ما، پیش از آن که در جسم حلول کند و به دنیا بیاید، وجود داشته و همه حقایق عالم مثال را درک کرده است و وقتی به دنیا می آید، ذخیره ای از دانش به همراه دارد، اما آن را فراموش می کند، ولی با گذشت زمان و بر اثر تجربه های فراوان و مطالعه، به تدریج آن معلوماتی را که قبلاً در عالم مثال درک کرده بود، به یاد می آورد. دانش و معرفت همه چیز در باطن ما پنهان است و با بحث، گفت و گو و تفکر کم کم بیرون می آید. به نظر افلاطون وقتی ما دانشی را کسب می کنیم چیز تازه ای یاد نمی گیریم، بلکه آن را به یاد می آوریم و همان است که قبلاً در عالم مثال آموخته ایم.

فلسفه در زمان افلاطون با درخشندگی بسیار چشم گیری جلوه کرد، آن قدر که بعد از او کسی ظهور فلسفه را به آن شکوه و جلال ندیده است.

افلاطون علاوه بر این که فیلسوف بزرگی است، از نظر فن نگارش و هنر نویسندگی هم سرآمد است، رساله ها و کتاب های «منون»، «فابدون»، «فایدروس» و «جمهوری»، از جمله آثار افلاطون هستند و علاوه بر این که مباحث فلسفی را مطرح می کنند، آثار ادبی به شمار می روند. رساله جمهوری که شاهکار اوست، یکی از پرنفوذترین کتاب ها در سراسر تاریخ و فرهنگ اروپا بوده است.

منابع:

فلاسفه بزرگ. نوشته بریان مگی. ترجمه عزت الله فولادوند

تاریخ فلسفه. نوشته ویل دورانت. ترجمه عباس زریاب خوئی.

دنیای سوفی. یوستین گردر. ترجمه حسن کامشاد.

بی اشتهایی کودک شما

* فرزند من خیلی کم غذا می‌خورد، و بیشتر در حال فعالیت است، از لحاظ ظاهری کوچک به نظر می‌رسد، من خیلی نگران سلامتی فرزندم هستم، چه باید بکنم؟

شاید این سوالی است که بسیاری از مادران جوان دارند و هنوز هم در سراسر دنیا هیچ مادری پیدا نمی‌شود که به‌طور کامل بداند که کدام غذا و به چه میزان برای کودکشان مناسب است. تا رشد او به‌خوبی صورت بگیرد.

حال ما به شما کمک خواهیم  کرد که به حل این مشکلی بپردازید.

نخست علل بی‌اشتهایی کودکان را روشن می‌سازیم و سپس به بررسی نیازهای تغذیه‌ای کودکان می‌پردازیم.

علل بی‌اشتهایی کودکان

برای حل هر مشکلی نیاز است که ابتدا علت آن را متوجه شویم. مادری که کودکش به اندازه کافی غذا نمی‌خورد  و از رشد نرمال کودکش دل‌نگرانی می‌باشد، به پزشک متخصص تغذیه مراجعه نموده و در این صورت پزشک در خصوص عادت کودک از او سوالاتی را خواهد کرد.

- ساعات غذا خوردن کودکتان چگونه است؟

- مقدار غذایی که در هر وعده می‌خورد به چه میزان می‌باشد؟

- در بین وعده‌های غذایی چه چیزهایی مصرف می‌کند؟

و مادر کودک باید به دقت به سوالات پزشک پاسخ بدهد. و اما علل متفاوتی برای بی‌اشتهایی کودکان به غذا وجود دارد.

علت اول: وجود نوعی بیماری در کودک است.

هر نوع بیماری یادآوری مصرفی‌ای که موجب زخم‌های دهان، تغییر حس چشایی کودک، کاهش اشتها، تهوع و استفراغ شود و البته وجود تب خفیف نیز موجب کاهش اشتهای کودک می‌گردد. در طول دوران مریضی با نقاهت، به دلیل کمتر شدن فعالیت کودک، او طبعا اشتهای کمتری نسبت به غذا خوردن پیدا می‌کند. ولی نگران نباشید؛ بازسازی بدن کودکان بسیار سریع است. پس از بهبود بیماری، با مراقبت بیشتر شما، کودکتان به راحتی به وضعیت اولیه خود بازمی‌گردد. فقط باید توجه داشته باشید، «کمبود غذایی او» به (سوءتغذیه) منجر نشود، که اثرات مخرب آن به سختی جبران‌پذیر می‌باشد.

علت دوم: وجود سوء جذب با حساسیت‌های غذایی در کودک، ممکن است روده‌های کودک، به یک نوع ماده‌غذایی نظیر پروتئین موجود در گندم (گلوش) حساسیت داشته باشد.

از این رو مواد غذایی به راحتی جذب دیواره روده نمی‌شود و در اثر مصرف یک ماده غذایی خاص، در بدنش عوارض خاصی به وجود آمده که موجب‌ ترس کودک از خوردن آن غذا می‌شود.

برای اطمینان از عدم وجود چنین حالتی، باید برنامه غذایی و میزان مصرف از هر غذا را در طول مدت 3هفته یادداشت کنید، به این ترتیب متوجه خواهید شد چه غذاهایی را کودکتان دوست ندارد، یا کمتر راغب خوردن آن می‌باشد، و چه نوع غذاهایی، را بهتر می‌خورد، و میلش می‌کشد. بدین ترتیب، برنامه غذایی که برای کودک تعیین خواهید کرد، براساس علایق او و به روش جانشینی (کمکی) خواهد بود.

علت سوم: در دسترس نبودن غذاهای کافی و سالم برای کودک.

گاهی اوقات والدین غذای کافی و مقوی در اختیار کودک خود نمی‌گذارند و یا از مواد غذایی سالم، نظیر سبزیجات شسته و میوه‌ها، دانه‌‌های مقوی مثل آجیل و لبنیات تازه، و... را در اختیار کودک خود قرار نمی‌دهند، کودک با خوردن پفک، چیپس، بستی، شکلات و... که کالری زیادی دارد، کمی خودش را سیر می‌کند و آنگاه دیگر نباید از او انتظار داشت غذا بخورد.

علت چهارم: وجود فشارهای روانی به کودک

گاهی اوقات دیدن و شنیدن یک مشاجره کوچک خانوادگی، یا بروز مشکلی در بین اعضای یک خانواده، می‌تواند بر غذا خوردن کودکان، بخصوص کودک «حساس و باهوش» تأثیر بسزایی بگذارد.»

اجبار کودک به غذا خوردن، ترساندن او از پدرش، از معلمش و دیگران و یا تهدید کردن کودک به ندادن وعده غذایی در ساعتی دیگر به خاطر نافرمانی از خوردن غذا باعث سردرد و کم‌اشتهایی و بی‌میلی در کودکان می‌گردد.

و رفتارهای غلط غذایی خانواده نظیر، وعده‌ دادن کودک به تنقلات، شیرینی در عوض خوردن غذایش، غذادادن به کودک در جلوی تلویزیون، اصرار در خوردن غذا، غذا دادن در زمان‌های نامنظم و مکان‌های گوناگون نیز می‌تواند از علل بروز و تشدید بی‌اشتهایی در کودکان گردد.

نیازهای تغذیه‌ای کودکان

از سن یک سالگی تا بلوغ: اغلب به عنوان دوران پنهان و خاموش رشد تغییر می‌شود که در این دوران، رشد فیزیکی نسبت به سال اول زندگی و دوران بلوغ کمتر است و در این زمان در واقع شکوفایی احساس و عواطف و استعداد‌های  کودک آشکار می‌گردد.

معمولا کودکان بعد از یک سالگی، هر سال به‌طور متوسط، 2 تا 3 کیلوگرم افزایش وزن دارد. 6 تا 8 سانتی‌متر به قدش اضافه می‌شود، در این زمان بسیاری از والدین به دلیل تغییر در اشتهای کودک و کند شدن سرعت رشد او، نگران کاهش اشتهای فرزند خود می‌شوند، در حالی که این مسئله کاملا طبیعی بوده و تا زمانی که روند رشد کودک بر اساس جداول، رشد صعودی داشته باشد کودک شما «نرمال» است. شاید بسیاری از مادران پیش خود می‌گویند، کودک من به اندازه قبل غذا نمی‌خورد، کوچک‌تر که بود بیشتر غذا می‌خورد، بدقلقی نمی‌کرد و از این قبیل سوالات.

در پاسخ به این مادران گرامی باید خاطر نشان کنیم که در علم تغذیه این حالات طبیعی بوده و نسبت به دوران کودکی، کودک آرام‌تر شده و اگر بچه‌ای در حد معمولی اشتها داشته و غذای خود را کامل مصرف کند، دیگر نیازی به خوردن چند وعده غذا و یا غذاهای کمکی نیست. بچه‌ای که صبح تا شب یک گوشه نشسته و کمتر جنب‌وجوش دارد، به طبع با بچه‌ای که فعالیت و جنب‌وجوش بیشتری داشته، به غذا میل و اشتیاق بیشتر نشان می‌دهد، برای تعیین نیازهای تغذیه‌ای کودک در مرحله نخست باید از میزان رشد و وزن او مطمئن شویم.

متخصصین تغذیه با استفاده از جداول مختلف، میزان رشد کودک را تعیین می‌کنند.

چکه چکه تا دریا!

چند تا از شیرهای آب باز و بقیه نیمه باز یا در حال چکه بودند و هیچ کس به آنها توجه نداشت. آقای حمیدی معاون مدرسه که معمولاً در زنگ های تفریح در بین بچه ها می چرخید، با دیدن آن صحنه بسیار ناراحت شد و فوراً به دفتر مدرسه رفت. زنگ را زودتر از همیشه به صدا درآورد و از پشت بلندگو اعلام کرد تا همه ما به صف شویم، بعد خود به حیاط آمد و بالای سکو ایستاد و گفت: آیا تا به حال به این فکر کرده اید، اگر روزی آب نباشد، چه می شود؟ آیا تا به حال به این فکر کرده اید، اگر روزی آب نباشد، چه می شود؟

آیا تاکنون شده تشنه شده باشید و آب در دسترستان نبوده باشد ؟ در آن لحظه چه حالی داشتید؟

پس چرا کسی به شیرهای آب که نمیه باز هستند توجه نمی کند و زحمت بستن آن ها را به خود نمی دهد؟

آقای ناظم که به شدت ناراحت بود، ادامه داد: آیا غیر از این است که ما فقط، یک کره زمین داریم؟ آن هم با منابع ثابت، لحظه به لحظه هم بر جمعیت این کره افزوده می شود. افزایش جمعیت یعنی افزایش مصرف و افزایش مصرف برابر است با بروز مشکلات، کمبودها و ...

ما چه قدر آیات و روایات در زمینه درست مصرف کردن داریم، « بخورید و بیاشامید ولی اسراف نکنید، به درستی که خدا اسراف کاران را دوست ندارد».

آقای حمیدی ادامه داد: من با اطمینان می گویم، بیش ترین هزینه هایی که بر اقتصاد کشور تحمیل می شوند، از همین نادرست مصرف کردن ناشی می شود، مثل یارانه هایی که برای بازسازی و نوسازی به کار گرفته می شوند.

اگر این هزینه ها درست مصرف شوند، رشد و توسعه اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کشور را در پی خواهد داشت و می شود با آن کارخانه، مدرسه، ورزشگاه و ... ساخت.

درست است که کشور ما یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان از نظر منابع طبیعی است، ولی این باعث نمی شود که هر طور می خواهیم مصرف کنیم.

آقای حمیدی با دست به شیرهای آب اشاره کرد و ادامه داد: به آبخوری ها نگاه کنید، شیرهای نیمه باز، شیرهایی که قطره قطره آب از آنها می چکد، شاید در نگاه اول زیاد مهم جلوه نکند ولی من حساب کرده ام تنها با شیرهایی که چکه چکه می کند در هر 5 دقیقه، یک لیوان حدود یک چهارم لیتر است، هر ساعت سه لیتر آب هدر می رود، حالا شما حساب کنید، اگر در هر مدرسه حداقل دو شیر آب وجود داشته باشد، آن وقت حداقل در صدهزار مدرسه، سالانه چه مقدار آب هدر می رود؟

مقدار آب هدر رفته در یک شبانه روز معادل

 لیتر 72 = 24* 3

مقدار آب هدر رفته در یک ماه معادل

 لیتر 2160 = 30* 72

مقدار آب هدر رفته در یک سال معادل

لیتر 25920 = 12* 2160

و برای 100000 مدرسه معادل

لیتر 2592000000 = 100000* 25920

بله سالانه نزدیک به دو میلیارد و شصت میلیون لیتر آب در نتیجه ی وجود دو شیر خراب در هر مدرسه به هدر می رود و این تنها در صورت وجود دو شیر خراب، آن هم فقط در مدرسه های کشور است.

اگر ما هدر رفتن آب از شیرهای خراب خانه ها، تفریح گاه ها، اداره ها و یا هدر رفتن آب، در نتیجه مصرف نادرست آن در حمام ها، دستشویی ها، باغچه ها، و ... را به آن اضافه کنیم، خدا می داند چه دریایی از اسراف به وجود می آید.

من دیگر حرف های آقای حمیدی را نمی شنیدم، چشمم به شیرهای در حال چکه کردن بود. دلم می خواست هرچه زودتر بروم و جلوی چکه کردنشان را بگیرم.